Van baasje mogen Spirit en ik niet in de zetel. Wij moeten op ons “matje” terwijl zij gezellig languit op die zwarte, leren bank mag. Eerlijk vind ik dat niet. Van zodra ik de kans krijg, kruip ik er dan ook stiekem in. Spirit bekijkt me dan met waarschuwende ogen zo van “als baasje komt, dan zwaait er wat!” Maar Spirit is dan ook een bangerd. Ik daarentegen ben een durver én een genieter. Want al is het maar voor 5 minuten, die zetel ligt telkens heerlijk…