Ik ben nu een weekje bij mijn gastgezin en ik voel me hier al prima thuis. Spirit en ik kunnen het inmiddels goed met elkaar vinden: hij is echt wel cool, mijn grote broer… Telkens als baasje iets te lang wegblijft naar zijn zin, graaft hij een mega put in de tuin. Baasje maakt die telkens, zij het met enig ongenoegen, terug netjes toe. Een leuk spelletje tussen hun beiden, zo leek het mij, dus heb ik lekker even meegedaan…

De derde dag bij mijn gastgezin. Alles gaat goed, baasje zegt dat ik flink ben, ook ’s nachts. Ik ga meer en meer op verkenning uit en alles wat mijn pad kruist, markeer ik met mijn tanden. Op regelmatige tijdstippen neemt baasje me mee de tuin in, naar een hoekje achteraan: het “hondentoilet”. Als zij me daar neerzet, word ik geacht een “plasje” te doen. Niet eenvoudig, zo op commando… Ik heb wel al gemerkt dat Spirit deze toilethuisregels gewoon aan zijn laars lapt: hij plast op andere plaatsen in de tuin… Zou ik daar dan ook niet mee wegkomen?

Vandaag, 5 september, was een spannende dag. Dyadis kwam me oppikken om me naar mijn gastgezin te brengen. Dit blijkt 5-koppig te zijn: Chris, Els (baasje), Pauline (12 jaar), Louise (10 jaar) en Spirit, een 5-jarige Labrador die me al onmiddellijk gerust stelde: ik had het slechter kunnen treffen liet hij me weten… Benieuwd of ik hem mag geloven.

Hallo, ik ben Qooky, een labrador pup van 10 weken. Om God mag weten welke reden, ben ik door Dyadis uitgekozen om hulphond te worden. Als ik het goed begrijp, zal ik eerst 1,5 jaar bij een gastgezin verblijven. Zij zullen me een aantal basisbevelen aanleren en me “socialiseren”. Nadien ga ik een 6-tal maanden naar het opleidingscentrum van Dyadis voor een intensieve training. Zodra ik alle hulpcommando’s onder de knie heb, mag ik naar mijn uiteindelijke baasje. Eerlijk gezegd, ik heb geen idee wat me allemaal te wachten staat maar één ding weet ik zeker: let the adventure begin!