Ik…ik ben een propere jongen. Spirit daarentegen neemt het niet zo nauw met zijn “persoonlijke hygiëne”. Af en toe kan ik het niet meer aanzien en help ik hem een handje. Vies hoor zoals die oren er binnenin uitzien. Die kosten me meer dan één grondige likbeurt! Nu begrijp ik trouwens waarom hij baasje af en toe niet hoort…

Zaterdag ben ik samen met mijn Dyadis makkers naar de markt in Aalst geweest. Super leuk vond ik en ook heel wat marktbezoekers: we leken wel een kermisattractie, zoveel toeschouwers hadden we. Alles ging prima en ik scoorde goed bij baasje en de omstaanders tot er een trap ons pad kruiste… dat was nog even te hoog voor mij gegrepen. “Op” lukte mij nog, zij het met trillende poten maar voor “af” heb ik forfait gegeven. To be continued vrees ik…

[wds id=”2″]

Spirit en ik ravotten de ganse dag: lopen, trekken, voetballen, worstelen, … Spirit is overduidelijk de beste voetballer van ons tweetjes maar als het op worstelen aankomt …
ben IK de grote winnaar!

Jaarmarkt. Het uitgelezen moment vond baasje om mij nog wat indrukken te laten opdoen. De ganse rimram heb ik gezien en beleefd: van vogeltjes tot dikbilstieren, van de paardenmolen tot de rups, van het smoutebollenkraam tot de hamburgertent… veel tumult en vele (lekkere) geuren maar cool als ik ben heb ik al deze beproevingen weer met glans doorstaan!

Baasje wil dat ik kennis maak met zo veel mogelijk diersoorten. Hiervoor gaan we af en toe op uitstap. Deze week zijn we naar vrienden geweest die naast een overenthousiaste Bullmastiff pup – of puber (?) – van een jaar, ook een paard, een pony, kippen en een kat hebben. Een leuke beestenboel dus … Van de paarden was ik echt niet onder de indruk, de kippen lieten me koud en de kat … die maakte zich zo snel ze kon uit te voeten. Restte er dus enkel de Bullmastiff nog en ik moet toegeven … voor hem heb ik wel het onderspit moeten delven!

Week drie bij mijn gastgezin is ingezet en mijn eerste Dyadis training is achter de rug. Bij aankomst op de training was ik even onder de indruk toen ik al die soortgenootjes zag. Op dit moment ben ik de jongste van ‘t gezelschap wat niet wil zeggen de stilste, dat heb ik alvast even duidelijk gemaakt. Tijdens de les vlogen de commando’s “Sit”, “Couché”, “On y va”, “Af”, … me om de oren. Niet makkelijk om in al die vreemde talen te achterhalen wat baasje van mij verwachtte maar ik heb het er flink vanaf gebracht. Sindsdien oefenen we elke dag maar dat vind ik prima want oefenen = snoepjes!

’s Nachts slapen Spirit en ikzelf in de keuken. Omdat baasje vreest dat haar keukenstoelen en mijn bijtgrage houding niet samengaan, moet ik in een “bench”. Tot voor kort vond ik dit vreselijk: ik hield niet van de transportbox die baasje als bench gebruikte en ik wou dicht bij Spirit liggen want bij hem voel ik me veilig. Bloed, zweet en veel geblaf heeft het mij gekost om baasje hiervan te overtuigen maar … de aanhouder wint. De transportbox is inmiddels vervangen door een open kooi die me mijn kijk op de wereld niet ontneemt en elke avond wordt deze vlak naast het matje van Spirit gezet. Zalig slaap ik nu in mijn eigen “bench” en … zalig slaapt mijn baasje.