Baasje wou graag originele kerstkaartjes maken en dacht hiervoor Spirit en mezelf in te schakelen. Concreet had ze het lumineuze idee ons beiden een kerstmuts op te zetten. Wat een gedacht … bij mij heeft dat rode spul welgeteld 2 seconden op mijn knappe kop gestaan. Idem dito bij Spirit, die zag het ook niet zitten om daarmee voor gek te staan op een foto. Dit tot grote ergernis van baasje. Spirit en ik daarentegen… wij hebben ons super geamuseerd met die kerstpompon!
[wds id=”4″]
Van baasje mogen Spirit en ik niet in de zetel. Wij moeten op ons “matje” terwijl zij gezellig languit op die zwarte, leren bank mag. Eerlijk vind ik dat niet. Van zodra ik de kans krijg, kruip ik er dan ook stiekem in. Spirit bekijkt me dan met waarschuwende ogen zo van “als baasje komt, dan zwaait er wat!” Maar Spirit is dan ook een bangerd. Ik daarentegen ben een durver én een genieter. Want al is het maar voor 5 minuten, die zetel ligt telkens heerlijk…
Musical.ly … de “hype” die mijn baasjes Pauline en Louise de voorbije weken weet bezig te houden. Ook Spirit en ikzelf moeten er aan geloven en worden ingezet om originele clips te maken. Te begrijpen uiteraard want zeg nu zelf, wie is er hier dé ster op de dansvloer? Who let the dogs out… woof, woof, woof, woof!
Trein, bus maar nog geen tram… De voorbije Dyadis training hebben we met zijn allen het openbaar vervoer genomen. Met de bus reisden we van Opwijk tot Asse en met de trein weer terug. Op zich niets aan de hand, bus of trein daar blijf ik rustig onder behalve dan die vreselijke “opstap”-trappen. Waarom maken ze die toch zo verschrikkelijk hoog? Kwam mijn trapvrees opnieuw boven. Best wel gênant. Net nu ik met mijn stoere fluovest aan bij de grote jongens word gerekend, moet baasje me in en uit de trein dragen… dat wordt dus extra oefenen vrees ik.
Gisteren was het Dyadis training en heb ik mijn Dyadis puppy slabbetje mogen inruilen voor een stoere fluovest. Eindelijk hoor ik bij de grote jongens!! Blijkbaar gaat baasje vanaf nu ook wel de regel toepassen dat mensen mij niet zomaar meer mogen aaien als ze me tegen komen. Fluovestje aan = werken. Dat vind ik wel spijtig want met mijn schattig “koppie” had ik best veel succes!
Apporteren? U vraagt… wij draaien met alle plezier!
Plastic, PMD, sleutels, papier, … allemaal geen probleem.
Ik apporteer (?) zelfs zaken op momenten dat je het me niet vraagt…
En als baasje heel even niet kijkt, vind ik het wel mijn recht om eens te mogen “proeven” van die zaken. Ik moet toch weten wat ik haar aanbreng, niet?
Wat kan het leven van een hulphond toch zwaar zijn …
Na mijn 2 nachtjes van “blaffend entertainment” om 4u30 ’s ochtends, had ik gedacht dat baasje zou hebben toegegeven. Maar nee … ik had haar onderschat: ze kwam met een grotere bench op de proppen. Blijkbaar dacht ze dat ik met iets meer ruimte al gepaaid zou zijn. En, ik zal eerlijk toegeven, heel even heb ik getwijfeld maar na één nacht heb ik me terug herpakt! En met succes want … wiens supercool hondenkussen is dit op de foto denken jullie?? Yes, mine : bench out – chill kussen in!