Zaterdag ben ik samen met mijn Dyadis makkers naar zorgboerderij Huppeldepup in Humbeek geweest. De uitdaging lag er dus deze keer niet alleen in mijn hondenvrienden met rust te laten, nee nu kwamen er ook nog paarden, eenden, geiten, cavia’s, een varken en “Alpacas” in the picture. Niet makkelijk dus maar wel super leuk. Bedankt bewoners van Huppeldepup dat wij even de boerderij-geur mochten komen opsnuiven!
[wds id=”6″]Vandaag zijn we naar zee geweest. Voor mij was het de eerste keer dus ik vond het best wel spannend. Na een uurtje rijden en eerst nog een bezoekje aan de vismijn, was het zover: veel zand – alias het strand- en in de verte een mega plas. Als gekken zijn Spirit en ik er op afgerend maar wat was dat water koud seg! En zout … mannekes niet te doen. Baasje gooide regelmatig 2 tennisballen vooraan in de golven met de bedoeling dat wij die zouden apporteren. Eventjes heb ik mee gedaan maar dan heb ik dat spelletje aan Spirit overgelaten. Al dat zout dat werkte op mijn spijsvertering. Wel 3 zakjes heeft baasje kunnen vullen…
Baasje vraagt continu om “de schoenen in de kast te plaatsen”. Veel gehoor wordt er aan haar oproep niet gegeven. Ik vond het dan ook hoog tijd om haar woorden wat kracht bij te zetten met concrete bijt-acties. Want, wie niet luisteren wil moet …
Volgens baasje begin ik te “puberen”. Het woord op zich ken ik niet maar ik weet wel dat ik haar met mijn gedrag af en toe al eens kan jennen. Soms laat ik haar wel tien keer een bevel herhalen alvorens ik er uiteindelijk aan toegeef. Best grappig hoe geduldig ze dan probeert te zijn. Super vind ik het ook als ik haar met haar schoenen ofzo plaag. Nog voor baasje buiten haar laarzen kan aantrekken, rits ik er dan vliegensvlug ééntje uit haar handen en ga hiermee midden in de tuin staan. Baasje haalt dan het onderste uit de kan om te proberen mij de laars te laten terugbrengen. En of ik dat dan doe? Soms wel, soms niet. Al moet ik toegeven dat ik in het laatste geval al wel eens ben moeten thuis blijven terwijl baasje er alleen met Spirit op uittrok. En dat vind IK dan weer niet leuk…
Alle hulphonden worden als pup gecastreerd / gesteriliseerd. Gisteren was het mijn beurt. Met een bang hartje bracht baasje me ’s morgens naar de dierenarts. Nietsvermoedend en met mijn gebruikelijk enthousiasme ben ik de praktijk binnengelopen. Een paar uurtjes later ben ik iets rustiger terug buiten gestapt…
Gisteren heb ik het nog een namiddag kalm aan gedaan en ben ik lekker verwend door baasje. Maar vandaag … ben ik terug “Alive and Kicking” hoor!
[wds id=”5″]Baasje had het de voorbij weken erg druk. Ze had examens en moest ook nog vanalles voorbereiden voor haar nieuwe job. Spirit en ik waren dus iets meer op onszelf aangewezen dan we gewend zijn. Als entertainment kregen we allebei een nieuwe bal. Ikzelf had me onmiddellijk de grootste toegeëigend. Spirit, bescheiden als hij is, was tevreden met de kleine versie. Maar zonder baasje wordt voetballen al vlug saai. Zo saai dat ik uit pure verveling mijn tanden eens flink in één van die ballen heb gezet … in die van Spirit uiteraard! Wat hadden jullie gedacht?!
Als hulphond moet ik het bevel “tug” goed onder de knie hebben. Als baasje “tug” zegt, moet ik aan het touw, het stuk stof of wat dan ook dat ze me geeft, flink trekken. Later kan mijn mindervalide baasje dit bevel dan gebruiken als ik een deur of een lade moet openen of moet helpen met het uittrekken van een jas, trui, broek, … noem maar op. Ik “tug” graag en wil mijn baasje graag plezieren dus in mijn jeugdig enthousiasme “tug” ik ook vaak zonder dat zij het vraagt. Hoezo??? Dat mag niet??
Gisteren ben ik samen met baasje en een paar vrienden naar de Kerstmarkt geweest. Dyadis stond er ook met een kraampje dus heb ik nog een aantal van mijn hondenmakkers gedag kunnen zeggen. Dat is best wel gezellig zo een kerstmarkt maar qua “verleidingen” kan dat voor een “bourgondiër” als ik wel tellen: hamburgers, frieten, wafels … en dan al die drank niet te vergeten. Baasje en co hebben zich tegoed gedaan aan cava en oesters en ik … aan hondenkoekjes en -beentjes!
