Categoriearchief: Memoires van hulphond Vegas

Vegas@Hasselt

Gisteren zijn we er met zijn allen, Spirit uitgezonderd, een dagje op uitgetrokken naar Hasselt. Spirit vindt een stadsbezoek maar niets maar ik vind zo een “city dagtrip” best gezellig. Lekker kuieren door de straten, een terrasje doen, gezellig wat eten en natuurlijk ook – hoe kan het anders met 3 vrouwen in ’t gezelschap – een beetje shoppen. Fun@Hasselt!

Shopping with the girls

Elke vakantie willen de meisjes wel eens gaan shoppen. Dit keer stond Leuven op de shopping list en raad eens wie er mee mocht: me, myself and I.
Het was best gezellig zo met de meiden. Ik heb me super flink gedragen, had veel aantrek bij de andere shoppers en last but not least : ik heb mezelf eindelijk eens kunnen bewonderen in de spiegel. Voor herhaling vatbaar!

Voetbalfan

Vorige week stonden er 2 voetbalmatchen op mijn agenda. Zaterdagvoormiddag speelde Louise en zijn baasje en ik gaan supporteren. Donderdagavond zijn we met Dyadis naar de sporthal in Asse geweest. Bedoeling van deze training was om rustig te leren blijven onder alle geluiden, rondvliegende ballen, … die bij een sport-event horen. Cool als ik ben was dat voor mij geen probleem. De uitdaging kwam pas later, toen ik via de trap van de sportzaal-tribune naar beneden moest. Ik moet toegeven dat het angstzweet mij eventjes uitbrak toen ik die enorme diepte zag maar… ik heb me vermand en trapje per trapje – en met heel wat snoepjes – is het me gelukt naar beneden te gaan. Weeral een “yes I can” -puntje dat ik kan afvinken op mijn lijstje!

Spirit versus Mr Vegas

Met mijn 5 maanden durf ik mezelf al wel eens “meten” met mijn oudere broer Spirit (7,5 jaar).

Uiterlijk ben ik nu “halfwas” zoals oma het zegt en volgens baasje word ik met zekerheid net zo’n schoonheid als Spirit.

Naar snelheid kan ik Spirit stilaan bijbenen. Mijn wendbaarheid daarentegen staat blijkbaar nog niet 100% op punt.

Kijken we naar fysieke kracht, dan moet ik toegeven dat het leeftijdsverschil mij hierin duidelijk parten speelt. Volgens baasje zal dat ook zo blijven en moet ik er niet op hopen dat hierin – tijdens de 1,5 jaar dat ik er ben – ooit een wissel gebeurt.

Maar, de jongste zijn heeft zeker ook zijn voordelen!

Ik word lekker toegestopt na onze speelpartij in de sneeuw en Spirit … tja die is stoer en sterk genoeg om het zonder dekentje te doen…
Qua aaibaarheid : 1-0 in mijn voordeel zou ik zeggen!

 

 

 

 

 

 

Op de groei

Ik ben nu quasi 4,5 maand oud. Alles loopt prima. De voorbije nieuwjaarsperiode ben ik zelfs al een paar dagen elders gaan logeren en ook daar heb ik het super gedaan.
De commando’s “sit” (zitten), “coucher” (liggen), “bonjour” (pootje) en “tug” (trekken aan een voorwerp) heb ik helemaal beet. Apporteren lukt me ook maar eerlijk gezegd maak IK daar nog liever een “kat en muis” spelletje van…
Fysiek ben ik niet langer “die kleine, mollige pup”. Nee, ik ben al flink uit de kluiten gewassen, zo fel zelfs dat baasje het dringend tijd vond om mijn puppy-bench te vervangen door een XL-versie. Van op de groei gesproken…

Er voor ’t eerst op uit…

[wds id=”10″]
Ik ben nu 3 weken bij mijn nieuwe gastgezin. Inmiddels ken ik het huis, de tuin en de nabije omgeving hier op mijn duimpje en wandel ik al flink aan de leiband. Hoog tijd dus om er eens op uit te trekken. En dat hebben we vandaag gedaan. Samen met Pauline en Louise zijn baasje en ik vandaag gaan uitwaaien op de kinderboerderij.

Vegas : week 1

Mijn eerste weekje bij mijn gastgezin zit erop. Alles is goed verlopen. Mijn baasje en ik zijn inmiddels al helemaal verknocht aan elkaar. De eerste nachten heb ik het hier lekker bont gemaakt, maar stilaan gun ik baasje, mezelf en ook Spirit – mijn “stiefbroer” – een beetje meer slaap. Overdag ben ik de voorbije dagen vooral op verkenning geweest. Binnen heb ik een aantal leuke verstop-plekjes gevonden, buiten bieden de 3 kippen achteraan in de tuin mij leuk entertainment. Volgens baasje ben ik nergens bang voor en ben ik een echte spring-in-‘t-veld en dat … dat kan vooral Spirit beamen.

Vegas


Hello, it’s me… Mr VEGAS, een labrador pup van 9 weken.
Vandaag start voor mij het grote “Dyadis avontuur”.
Voor mijn gastgezin is het de 2de maal dat ze, onder begeleiding van vzw Dyadis, een pupje zullen opleiden tot assistentiehond. Ik ben benieuwd hoe we het er samen zullen van afbrengen. Op het eerste zicht lijkt me dit wel snor te zitten. Een gemotiveerd gastgezin in combinatie met mijn jeugdig (en ondeugend?) enthousiasme = succes verzekerd toch?